De vrouw op de berg

Eva Baltasar, Irene van de Mheen

‘Baltasar behandelt gevoelens als radioactief materiaal, dat wil zeggen als iets dat ons doodt en verlicht.’ – El País ‘Een magma van sensaties, twijfels en aspiraties. Een schatkamer!’ – Le Monde De drie korte romans, Permafrost, Boulder en Mammoet zijn metaforen voor de drie hoofdpersonen. In het geval van Permafrost is het de mentale staat waarin de vrouw verkeert: met een permanent bevroren laag die haar isoleert en beschermt tegen een agressieve maatschappij. In Boulder verwijst het naar de immense keien die geïsoleerd liggen in woestijnen, valleien of midden in de oceaan. Ze lijken alles te kunnen dragen, maar verslijten door de wisselvalligheid van het weer, zoals de tweede hoofdpersoon, die door haar geliefde Boulder wordt genoemd. En bij de derde vrouw is er de associatie met een mammoet: een prehistorisch dier, uitgestorven, dat het doelwit werd van jagers. De hoofdpersoon ziet zichzelf zo, ze heeft het gevoel dat ze wordt uitgebuit en opgedreven in de stad, en trekt zich daarom terug op het platteland. Drie vrouwen, drie lichamen, drie levens: De vrouw op de berg bevat drie wilde romans over de grenzen van verlangen en genot, seks, liefde, vrijheid en eenzaamheid. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie