Het was een leuke voorstelling, vooral de toegift, die bestond uit een optreden van zo’n 17 van de 1.000 (!) jonge dansers die in het clipje Durf meespeelden. De musical is gebaseerd op het boek Afblijven van Carry Slee. Het inmiddels vijftien jaar oude boek is een groot succes (onlangs verscheen de 31e druk), werd bekroond door kinderjury en jonge jury en enige jaren geleden verfilmd en nu dus ''vermusicald''.

Het boek gaat over een onzeker meisje, Melissa, dat drugs nodig heeft om te kunnen presteren met dansen. De kinderen om haar heen zijn allemaal erg verstandig en zich zeer bewust van de gevaren van drugs. Die gevaren duiken ook onmiddellijk op, het gebeurt allemaal met Melissa: afhankelijk worden van enge dealers, stelen om het te kunnen betalen, weglopen van huis, in de war raken, in het ziekenhuis belanden. Kortom, de boodschap is duidelijk: afblijven! Gelukkig wordt Melissa op tijd gered door haar vrienden en dan vooral door haar beste vriend Jordi.

Het deed me denken aan de boeken die ik vroeger las. Ook daar was de boodschap afblijven!, maar er kwamen niet zoveel frisse verstandige en moedige jongens en meisjes in voor om de hoofdpersoon te redden. Het was allemaal behoorlijk uitzichtloos.

Ik las Christiane F, had die maar een verstandige Jordi in haar buurt gehad om haar te redden! Nee, dat was een en al ellende en uitzichtloosheid. En ik las Het onkruid en de bloem, ook al zo eng en het eindigde met een overdosis! Als je eenmaal in de greep van drugs was dan was er geen redden meer aan. En... Het verrotte leven van Floortje Bloem van Yvonne Keuls. Ook in dat leven geen frisse jongen te bekennen. Ook het wat later uitgegeven Junkies van Melvin Burgess maakt duidelijk dat als je eenmaal in de greep van drugs bent, je er heel moeilijk weer uitkomt.

De boeken die nu over het onderwerp geschreven worden, zijn wat luchtiger, en naast het feit dat ze een waarschuwing zijn voor drugs, zijn ze overgoten met een spannend sausje. Zoals (ff) out van Theo Hoogstraten, of Party Girl van Brigitte Blobel. Er is zelfs luchtig geschreven over een verslaafde vader (maar wel erg mooi) in Polleke van Guus Kuijer.

Hoewel de boeken uit mijn jeugd misschien wat afschrikwekkender waren, is het de vraag of ze beter zijn dan de boeken die later verschenen. Al is Afblijven van Carry Slee geen literair hoogstandje, toch weet de musical één van de moeilijkste dingen in het leven van pubers te raken: durf jezelf te zijn. Daar heb je geen drugs voor nodig, je bent goed zoals je bent. En dat is zo.

Deborah van der Vliet