'In het najaar van 2019 ben ik begonnen als vrijwilliger in het taalcafé van OBA Oosterdok. Op dat moment was er drie keer per week een taalcafé. Tijdens de coronacrisis heb ik meegedaan met het online taalcafé. Dat is voor zowel de begeleider als de deelnemers heel praktisch, maar ik miste op den duur het persoonlijke contact. Groot was mijn blijdschap toen we in het voorjaar van 2023 weer op de vijfde verdieping van dit prachtige gebouw met het fysieke café van start gingen. Iedere vrijdagochtend verwelkom ik samen met vier andere vrijwilligers, ondersteund door twee OBA-medewerkers, gemiddeld 20 tot 25 deelnemers.

Aan iedere tafel zitten vier of vijf deelnemers, waarbij we een tafel reserveren voor beginners, mensen die nog niet heel veel Nederlands spreken. Zelf heb ik meestal een groepje gevorderden. Ik begin met een voorstelrondje of met de vraag wat men in de afgelopen week heeft meegemaakt. Daarna praten we over een thema, dat kan iets uit de actualiteit zijn of iets dat tijdens het voorstellen naar boven kwam. Zo vertelde iemand dat hij een bekeuring had gekregen voor fietsen zonder licht, een leuk onderwerp om over door te praten. Alles is mogelijk, maar gevoelige onderwerpen als religie en politiek vermijden we. Na een korte koffie en theepauze besluit ik altijd met een taalspelletje.

Het taalcafé is geen taalles, maar een plek waar men met elkaar Nederlands kan oefenen. Deelnemers hoeven zich niet van tevoren aan te melden. Wel vragen we ze na binnenkomst hun naam op een lijst te schrijven, omdat er soms meer komen dan we aan kunnen. Veel deelnemers komen maandenlang trouw iedere week en blijven dan ineens weg om plaats te maken voor een nieuwe lichting. Met mijn achtergrond als historica vind ik het inspirerend om met taal bezig te zijn. Iedere week is het weer een verrassing wie ik aan tafel krijg. Zo steek ik ook nog wat op over de culturen van de landen waar de deelnemers vandaan komen, de soms bijzondere beroepen die ze uitoefenen en de verhalen die ze vertellen.'