Zoals een vriend altijd pleegt te roepen: “Er moet gif in”. En je kunt er vergif op innemen, dat komt! Wat dan de boel weer rechttrekt want er moet wel een beetje evenwicht zijn- al is het vaak wankel. Yin yang weetjewel?! Een mens moet toch scherp gehouden worden en niet lui en vadsig in het geluk blijven wentelen als een varkentje in de vette modder. Dan kweekt men maar lui spek en... vette varkentjes zijn voor de slacht.

Luchtbelletjes in je hersens

Er bestaat een film genaamd “Despicable me”. Over de film zul je mij niet horen, hoewel de titel leuk is en er vast mensen zijn die het met die kreet helemaal mee eens zijn. Er is ook een ‘Despicable me 2” en die toevoeging ‘2’ zegt al genoeg: dat is meestal uitgekauwde koek, een inspiratieloos herhalen van zetten; trouwens ‘ Despicable me 1’ leek me al helemaal niets.

Maar afstotelijk of niet, de sequel ‘2’ leverde wel een heel leuk liedje op. Een hitsong. “Happy” heet-ie en het is een geweldig liedje waar je, al zou je daar geen enkele reden toe hebben, als vanzelf even heel, inderdaad, happy van wordt. Van dat liedje gaan je heupen draaien, je billen wiebelen, je voeten ritmisch shuffle-en, luchtbelletjes vormen zich in je hersens en knappen als champagne-belletjes: ping ping: euforie. Heerlijk. Een feestje van het beste soort. Niemand hoeft geïmponeerd te worden, je kunt gewoon jezelf zijn in de allervrolijkste, alleraangenaamste variant. Iedereen vind je leuk, jij houdt van iedereen. Zo’n feestje. Zo klinkt “Happy”.

Forever young

Happy is van de man die eerder Get lucky componeerde: Pharrell Williams, wat hij samendeed met Daft Punk. De lekkere zomerhit van 2013. En de opdracht ‘Get lucky’ resulteerde dus blijkbaar in de gewenste gemoedstoestand: ‘Happy’.

De man lijkt forever young, komt vast door al dat ‘Happy’. Hij ziet er nog steeds uit of hij eind twintig is, maar dat kan niet zo zijn want hij draait best al een tijdje mee in de muziekwereld. Eerst in de hiphopformatie The Neptunes en later in N.E.R.D. Steeds hoger klimt hij, uiteraard net als iedereen in leeftijd maar ook in statuur én in de hitlijsten Pharrell blijkt al in de veertig te zijn Dat zie je niet aan hem af.

Pakje gele vla en een blowtje

Hij is een mooie multicultimix. Indiaans? Oosters? Afrikaans, Amerikaans. Kijkt een beetje lui uit zijn ogen, of hij zo tegen een uur of elf uit zijn bed gerold is, als ontbijt een half pak gele vla en een blowtje heeft genomen en nu met zijn skateboard soepel swingend slenterend steppend onderweg is naar iets uitermate onbezorgds en vrolijks, waar geen tijdslimiet aan is. Dat kan tot vier uur duren of tot middernacht, maakt niet uit joh, hij heeft zeeën van tijd. Hij ziet er totaal niet uit als de toonaangevende producer die ingehuurd werd door een icoon als Madonna om haar belegen muziek wat op te vijzelen met street credibility en... hopelijk zo ook toegang te krijgen tot de portemonnaie van een groot jong publiek.

Hij ziet er niet uit als een man die twee succesvolle kledingmerken in de steigers zette. Niet als een man, die alles wat hij aanraakt in goud lijkt te veranderen. Maar hij doet het wel allemaal. Hij barst van de energie en de ideeën, houdt niet van achterover leunen, zo komt er toch niets tot stand? Zo ontmoet je toch geen mensen, die je kunnen inspireren?

Happiness 24/7

Nu heeft hij bedacht het goud uit te strooien om de mensheid 24/7 happiness te verstrekken- middels muziek. Door het liedje ‘Happy’ dat in een 24 uur lange loop op film is gezet.

Mensen in Los Angeles, in de meest uiteenlopende buurten, beroemd of niet beroemd, zijn gefilmd terwijl ze dansen op “Happy’. In de straten, op een tankstation, overal. Je ziet het liedje bezit nemen van de mensen. Je ziet ze voor je ogen happy worden. Geen wolkje aan de lucht, alleen maar gelukkig, dansen, tevreden zijn. ‘s Ochtends, ‘s middags ‘s avonds, ‘s nachts. De klok rond happy. Het liedje zelf duurt 3 á 4 minuten, dan begint het weer opnieuw, mét nieuwe o zo gelukkigen.

Wat ik al eerder zei: zelfs teveel geluk wordt saai. Als er ‘te’ voor staat, is het niet goed, zoals mijn goede moeder mij altijd al trachtte bij te brengen, wat echter meestal betrekking had op snoep, eten, drank.

En inderdaad, zo is ook 24 uur ‘Happy’ onbetamelijk veel van het goede. Dan gaat het jengelen, irriteren, dan wordt het wat magertjes, de riffjes, het orgeltje, die lekker soepele Marvin Gaye-achtige falsetto. Wat je eerder geniaal vond: nou maar even niet meer hoor!

Help!

24 uur geluk zó op je drempel bezorgd, het is ’n lief en leuk idee van Pharrell, maar HELP! Tevéél. Mag er even een uitgemergelde crackjunk langskomen? Een heftig gedeprimeerde bijstandsmoeder? Alles behalve al dit verpletterende geluk?

De vier minutenversie? Perfect. Geluk in muzikale vorm. Heerlijk. Zoet. Bubbelend. Soulful. Vrolijk. En op tijd afgelopen.

Metha Molenaar