Nog nooit gelezen

De geheime tuin van Frances Burnett is opnieuw uitgegeven. Dit boek uit 1911 is nu vertaald door Imme Dros, en geïllustreerd door Linde Faas. Bekentenis: ik heb deze klassieker nog nooit gelezen. Best raar voor een tuinliefhebber en kinderboekenliefhebber als ik…

Het verhaal gaat over Mary, die opgroeit in Indië en wordt grootgebracht door kindermeisjes. Dan sterven haar ouders aan cholera en moet Mary naar familie in Engeland. Ergens op de hei in Yorkshire woont de oom van Mary in een groot huis met wel honderd kamers. Ook hier wordt Mary verzorgd door personeel en haar oom ziet ze bijna nooit.

Dankzij de vondst van een geheime tuin op het landgoed bloeit Mary helemaal op. En wat leert ze veel aardige mensen en dieren kennen: Martha die haar verzorgt, Martha’s broer Dickon die altijd op de hei is en die met de dieren kan praten en alles weet van bloemen en planten, de knorrige tuinman Ben, en… er is nog iemand in het huis, iemand die een groot verdriet heeft…

Grote invloed

Deze nieuwe uitgave was een mooie aanleiding om dit boek te lezen. Ik heb het met veel plezier gelezen, en behalve dan dat het in het verleden speelt in het Engeland met al zijn rangen en standen, zou je niet zeggen dat dit boek al meer dan honderd jaar geleden werd geschreven.

Ik moest af en toe denken aan Lampje van Annet Schaap vanwege het grote huis met geheime kamers en een jongen in een bed, en aan het oude Een tien voor een tuin van Wim Hora Adema (uit 1959), vanwege de aanstekelijke beschrijving van het tuinieren.

Verder schoot Beitel uit Bizar van Sjoerd Kuyper door mijn hoofd, die ook met dieren (zichtbaar en onzichtbaar) kon praten. Je zou kunnen zeggen dat De geheime tuin velen bewust of onbewust beïnvloed heeft.

De boodschap

Burnett had bepaalde bedoelingen met dit boek: ze wilde zich uitspreken tegen het feit dat kinderen tegen allerlei kwalen binnen en in bed werden gehouden, in plaats van lekker naar buiten de frisse lucht in te gaan. Ook was zij gekant tegen alle rangen en standen en vond zij dat iedereen gelijk behandeld moest worden. En kinderen moesten gewoon door hun ouders worden opgevoed en niet door kindermeisjes.

Ik vond het een positief, liefdevol boek en besluit met een citaat dat wel op een tegeltje kan: ”Waar een roos staat kan geen distel staan”. Zin in een feelgood-boek? Lees De geheime tuin.

Doorlezen

Zin in nog meer klassiekers? Hier heb je een paar suggesties (maar je kunt ook gewoon eens je eigen klassiekers uit het stof halen, of er een mooie nieuwe bewerking van lenen / kopen):

Pluk van de Petteflet – Annie M.G. Schmidt
Anne van het Groene Huis – L.M. Montgomery (de favoriet van Anna Woltz)
Pippi Langkous – Astrid Lindgren
Sjakie en de chocoladefabriek – Roald Dahl
Kruistocht in spijkerbroek – Thea Beckman
De brief voor de koning – Tonke Dragt
Jungleboek – Rudyard Kipling
Alice in Wonderland – Lewis Carroll
Narnia Kronieken – C.S. Lewis
Winnie de Poeh – A.A. Milne
Koning van Katoren – Jan Terlouw
Levende bezems – Lisa Tetzner (oei, ook nog nooit gelezen!)
Minoes – Annie MG Schmidt
Kinderen van Bolderburen – Astrid Lindgren (mijn favoriete klassieker aller tijden)
Meester van de Zwarte Molen – Otfried Preussler
Pinokkio – Carlo Collodi
Alleen op de wereld – Hector Malot
Paddington – Michael Bond

Deborah van der Vliet is jeugdbibliothecaris en boekenliefhebber in hart en nieren. Ze studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en werkt inmiddels bijna 17 jaar bij de OBA. Jeugdliteratuur is haar grote liefde. Je leest meer blogs van Deborah op haar eigen sites boekielezen.nl en elkedageenprentenboek.nl.