Maar eerst werd de aandacht gericht op een enorm groot leeg wit doek, dat klaar stond om gevuld te worden door Ceciel de Bie, illustratrice, die al vaak met creatieve activiteiten bij de OBA te vinden is. Gedurende de middag zou zij een prachtig schilderij maken, dat, zoals Ceciel zei, een inspiratie zou moeten zijn voor iedereen om zelf ook aan het tekenen te slaan.

Idealisme rocks

Als eerste spreekster vertelde schrijfster Janny van der Molen over haar idealen. Zij constateerde dat het thema goed gekozen was, 'idealisme rocks' tegenwoordig, er is nog nooit zoveel gedemonstreerd als de laatste tijd. Ook kinderen zijn puur idealistisch.

De boeken van Janny gaan vaak over mensen die luisteren naar hun innerlijke stem. Dit is niet altijd eenvoudig, ze moeten vaak tegen de stroom in, en brengen offers om hun doel of manier van leven te bereiken. Op de schouders van deze mensen staan wij nu.

Met haar boeken wil Janny kinderen helpen te worden wie ze zijn. Boeken als torens: een vergezicht geven op de maatschappij. Meer zicht, meer kennis, meer empathie. Hierna volgde een vast onderdeel van de Middag, namelijk de zeepkist. Onder anderen de Schrijverscentrale en de stichting Zwerfboek vroegen de aandacht en daarnaast droeg een aantal dichters gedichten voor.

Bommeldictee

De volgende spreker was Henk Hardeman, schrijver en Toonder-kenner. Hij had een Bommeliaans dictee gemaakt, aan de hand van een tekening van een 'eenvoudige doch voedzame maaltijd’ zoals die altijd volgden op het eind van de Tom Poes verhalen. Vijf zinnen, met Philip Freriks-achtige allure voorgelezen door Henk. (Ondergetekende had 15 fouten, vooral in het gebruik van leestekens zoals verbindingsstreepjes etc.)

Spiegel of raam

Na de pauze was het de beurt aan Kirsten König, boekverkoper in de Kinderboekwinkel in Amsterdam. Naast het lezen van boeken doet ze niets liever dan praten over boeken. Als veellezer weet ze hoe heerlijk het is om in een boek te verdwijnen. 

Twee dingen vindt Kirsten belangrijk in boeken: diversiteit en herkenning. Het is fijn als je je als lezer kunt herkennen in een boek. Dat is vooral fijn als je dat in het echte leven niet zoveel vindt. Aan de andere kant is het goed als je blik juist wordt verbreed door het lezen van een boek. 

Zo kan het lezen over een vluchteling herkenning bieden aan een kind dat zelf gevlucht is. En ditzelfde boek biedt een kind dat veilig in zijn eigen land woont zicht op het feit dat er ook kinderen zijn die het niet zo goed hebben. Het boek kan dus een spiegel of een raam zijn. 

De poëzieploeg, bestaande uit vier schrijfsters waaronder Diet Groothuis, had een extended version van de Zeepkist afgedwongen, zij mochten met elkaar een aaneensluitend zeepkist-optreden verzorgen, waarbij ze om de beurt een gedicht voordroegen. 

Koesteren en groeien

Enzo Pérès-Labourdette, illustrator, vertelde over twee idealen die hij heeft als het gaat om boeken. Boeken zijn om te koesteren, en boeken moeten helpen groeien.

Vroeger waren boeken (als object) heel waardevol, maar tegenwoordig is er zo’n overvloed dat de waarde vermindert. Daarom moeten we zorgen dat we mooie boeken blijven maken. Mooi papier, mooie uitgaven. Het boek Anne, het paard en de rivier van Enzo (en Wouter Klootwijk) is hier een voorbeeld van, het kreeg een prijs als best verzorgde boek. (Het kreeg overigens ook een Zilveren Penseel)

Het is belangrijk dat boeken je uitdagen te groeien. Prentenboeken zijn de eerste literatuur waar we mee in aanraking komen. Dat moet goed van kwaliteit zijn. Enzo vindt het belangrijk om niet alles uit te leggen of te benoemen in zijn boeken, hij wil slechts hints geven in het beeld dat hij (letterlijk) schetst. Uitdagen tot zelf nadenken. Daarom vindt hij een open einde ook zo mooi, zoals in zijn nieuwste prentenboek Wat ik de bomen wil vertellen.

Iedereen heeft fantasie

Als besluit van deze inspirerende middag keken we naar het eindresultaat van het harde werk van Ceciel de Bie. Zij had een schilderij gemaakt van bijzondere bloemen (met ogen en monden) dat anderen vertrouwen moet geven dat zij ook fantasie hebben en hen moet aansporen zelf aan de slag te gaan. Dit mooie schilderij werd traditiegetrouw geschonken aan de OBA en zal worden opgehangen in OBA Geuzenveld.

Aby Hartog en Marco Kunst hadden weer een geslaagde middag van het kinderboek neergezet. Ik zag mijn eigen idealen terug deze middag, want wat is het fijn als mooie (kinder)boeken zorgen voor leesplezier, herkenning en een wijde blik. Het is goed te weten dat er mensen zijn die boeken willen schrijven die de wereld een beetje mooier maken. En dat je die boeken dan zomaar kan lenen en lezen in de bibliotheek!

Deborah van der Vliet is jeugdbibliothecaris en boekenliefhebber in hart en nieren. Ze studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en werkt inmiddels bijna 17 jaar bij de OBA. Jeugdliteratuur is haar grote liefde. Je leest meer blogs van Deborah op haar eigen sites boekielezen.nl en elkedageenprentenboek.nl.