Onder die 90 Leendert Witvliet, M. Nijhoff, Toon Tellegen, Tosca Agterberg. Maar ook OBA’s Open Podiumgastheer Jos van Hest en woordkunstenaar Jaap Blonk. De laatste blinkt uit met ”Glag Heu la wie joo!/Mallan nie hamme,/Glag te zouwe zou.” (citaat) Als je Jaap hebt zien optreden, zoals ik laatst bij Manuscripta, weet je dat er achter deze ogenschijnlijke flauwekul een hele diepe wereld schuilgaat, die uitermate aanstekelijk naar voren wordt gebracht.

Van 9 tot 99 jaar

Ik houd van bloemlezingen, vooral van gedichten. De afwisseling is voor mij de kracht er achter. Vaak hebben ze een thema, maar dat is vaak zo algemeen dat de samensteller er van alles in kwijt kan. Later bedenkt hij dan wel een echt thema, lijkt het wel. Maar zeg dat niet tegen die samensteller zelf! Die heeft wanhopig zitten schrappen en de mooiste gedichten juist niet kunnen plaatsen: ”Zo’n Komrij had het maar makkelijk,met zijn 1000-en-enige gedichten!” Ik weet niet of Hans en Monique Hagen, een gelouterd schrijverskoppel, deze gedachten heeft,daar lijken ze me te opgewekt voor, maar dat ze hebben zitten zuchten bij het onvermijdelijke schrappen van juist dit ene prachtgedicht over taal, kan ik me voorstellen. Want ze hebben de afgelopen vier jaar veertienhonderd boeken doorgenomen, waaronder alle kinderpoëzie uit deze eeuw, dus ze hebben heel wat moois gelezen. Achterop staat ook nog dat het boek er is voor iedereen van 9 tot 99 jaar. Dat cliché moeten we levend houden!

Schaven aan taal

Het voorwoord laat zien waar Monique haar leven als redelijk bekende Nederlander begon: “Als je timmerman bent, werk je met hout. Een dichter werkt met taal .De een maakt banken of bootje van planken, de ander maakt zinnen van woorden.” Juist: dat is de taal van Het Klokhuis, het fantastische jeugdprogramma dat Monique vanaf 1988 presenteerde. Ik vind het jammer dat zij daarmee moest stoppen, en helemaal jammer vind ik dat ik er niet meer naar kijk. Toch in de valkuil gelopen door niet meer naar kinderprogramma’s te kijken, nu mijn kinderen “groot” zijn. Deze bloemlezing verplaatst je weer in de taal voor kinderen en volwassenen, en brengt je in aanraking met dat prachtige terrein van poëzie voor jongeren.

Schaven aan illustraties

Daarnaast bieden jeugdboeken gelukkig nog steeds ruimte aan illustratoren. Wat missen volwassenen toch eigenlijk veel in hun boeken! Plaatjes mogen er niet meer in, dat zou kinderachtig zijn. Volwassenen kunnen hun fantasie zelf wel gebruiken. Tja, het zal wel zo zijn… Deborah van der Schaaf – een nieuwe naam voor mij – heeft dit door Querido prachtig uitgegeven boek, versierd met zeer effectieve en fraaie tekeningen. Het boek past trouwens in een fijne traditie. Herinnert u zich nog Als je goed kijkt zie je dat alles gekleurd is of Nou hoor je het eens van een ander. Jammer! De bibliotheek heeft ze nog wel, net als talloze andere geweldige dichtbundels voor kinderen en jongeren.

Ondertussen zoekt u maar naar de titel van het boek, met heerlijke gedichten zoals dit dat me herinnerde aan de tijd dat ik nog mocht voorlezen:

ik zoek een woord

een heel nieuw woord

een woord dat niemand kent

ik zoek een woord

dat zeggen wil

dat jij de liefste bent

(Hans en Monique Hagen)

Ik zoek een woord, Querido, 2013

Vrijdag 27 september tussen 15.30-16.00 zijn Monique en Hans onze gasten in de extra lange Boekenrubriek bij AmsterdamFM Kunst & Cultuur op Vrijdag.

Leo Willemse