Kerstboeken

En: wie leest er boeken die echt met Kerstmis te maken hebben? In alle bibliotheken staan tafels vol kerstboeken . Ik zie eigenlijk nooit iemand die ze meeneemt. Maar ieder jaar liggen ze er weer hoor, de Decemberverhalen, Winterse verhalen, de Grote Kerstboeken en Langverwacht, kerstverhalen om voor te lezen. Op oba.nl vindt u de top tien van kerstverhalen voor kinderen-heel handig  natuurlijk. Kan ik u een soortgelijke lijst aanbieden? Nee, zo diep gaat mijn kerstboekenkennis  niet. Maar de Bijbel, dit jaar gekozen tot belangrijkste boek, zou er niet op misstaan. Bevat dacht ik een verhaal  van een zekere Lucas, die vertelt over de geboorte van ene Jezus. Moet heel mooi zijn. Zijn talloze uitgaven van, ga maar eens kijken bij de afdeling Godsdienst.

Favorieten

Naast het dus altijd weer indrukwekkende Lucas -evangelie lees ik nauwelijks kerstverhalen. Natuurlijk, kranten met veel te dikke kerstbijlagen, rondslingerende Margrieten, Libelle’s, Linda’s vol opgewekte sfeerverhalen in een winters wonderlandschap-daar valt niet aan te ontkomen, net als aan sombere kerstoverdenkingen in de weekbladen. Maar andere verhalen dan  Dickens’ onsterfelijke Christmas Carol, ik ken ze nauwelijks. Twee Levens, van Stefan Brijs, dat ken ik wel. Lees dat nou! U wordt hier nu eens niet naar het Licht geleid, integendeel. Wilt u dat wel, dat Licht, zeker na Brijs’ ontzagwekkende novelle, pak dan Paul Auster: Auggie Wren’s Christmas Story. Warmbloedig  èn serieus: de hoofdpersoon raakt in de war door de opdracht een kerstverhaal te schrijven. Het gewicht van Dickens en andere meesters van de kerstgedachte drukt zwaar op hem.

Zelf verlang ik ieder jaar naar de Kerstbelevenissen van Donald Duck. In 1962 las ik een verhaal waarin Oom Dagobert wel eens even voor Duckstad de grootste Kerstboom ooit zou regelen en daarin tegengewerkt werd door de pestkop Bollie Eiergans  de naam alleen al! “Ik eet mijn slobkousen op als je daarin slaagt, eend”, snoeft Bollie. Uiteraard triomfeert Dagobert, dankzij Donald en de neefjes. Het plaatje waar een balende Eiergans zijn slobkousen verorbert zit voorgoed in mijn hersenpan. Gelukkig zijn er honderden zielige en tegelijk vrolijke KerstDuckverhalen in omloop.

(Ver)Tellen

Tussen alle bedrijven door begin ik aan de leukste klus van het jaar: het in mijn Boekenschrift overschrijven van alle gelezen boeken in 2016, en daaruit tien favorieten kiezen. Dat doe ik sinds 1974. Natuurlijk tel ik ook hoeveel het er waren. Al die gelezen boeken heb ik verwerkt in de prachtige website van LibraryThing. 

Het beste boek van 2016 heb ik nog niet eens uit. Ik lees er al in sinds 5 mei, toen ik het cadeau kreeg. Het is samengesteld door de muzikant en muziekcriticus  Tom Moon: 1,000 Recordings to hear before you die: a listener’s life list (2008).Het begint met ABBA: Gold. Een stimulerender boek over muziek heb ik nooit gelezen. Een totaal ander boek dan de gebruikelijke gidsen door pop, jazz of klassieke muziek,  die altijd uitgaan van de plaat, niet van de artiest of uitvoerende. Moon gidst me door alle muziekgenres, langs grote muzikanten, geeft per opname nog doorverwijzingen, is zeer persoonlijk en blijft onder alle omstandigheden enthousiast. Ik moèt natuurlijk al die opnamen beluisteren. De kortste tot nu toe is een plaat van Herb Alpert & Tijuana Brass (26 minuten)  en aan de langste- Richard Wagner’s Die Walküre ( bijna 5 uur) met Gré Brouwenstijn moet ik beginnen. Ik werk me natuurlijk ook moedig door muziek heen die ik helemaal niks vind, (metal van Pantera, dance van Sasha,  electronica van Paul Oakenfield), maar doe ook ontdekkingen: Jimmie Spheeris, de complete  Fiddler on the roof, elektronische muziek van Joi). Een boek dat de OBA moet hebben, maar helaas…

Stimuleren

Boeken kunnen je heerlijk enthousiasmeren en sommigen, zoals ik, gaan daar veel te ver in mee. Gelukkig begon ik niet aan 1,000 Places to see before you die, Patricia Schultz. Ik zou het niet overleefd hebben. Overigens: Tom Moon en ik zijn het helemaal eens over de allerbeste Kerstmuziek: Phil Spector’s A Christmas Gift For You (1963). Ook na Kerstmis een fantastische luistertrip. Zit bijgesloten bij de box Back to Mono (met prachtig informatieboekje). 

Plezierige Feestdagen!

Leo Willemse