blog | Twee vrouwen
Ben je net zoals ik opgegroeid in een dorp? Dan herken je vast de manier waarop de Amerikaanse schrijfster Elizabeth Strout de levens van dorpsbewoners beschrijft. Iedereen kent elkaar en elkaars verhalen, maar er wordt ook veel verzwegen.
Ik las onlangs My name is Lucy Barton en Anything is Possible van Strout. Twee boeken die je los van elkaar kunt lezen, maar die elkaar ook aanvullen en verdiepen. Ik vond ze erg goed en heb me voorgenomen om al haar boeken te lezen.
Strout wilde schrijfster worden omdat ze op die manier kon ervaren hoe het was om een ander te zijn. Het idee dat ze alleen haar eigen hoofd kon ‘bewonen’ vond ze als kind al verschrikkelijk. En dat is nu precies hoe het voelt als je haar boeken leest; je bent Lucy Barton en in Anything is Possible zweef je tussen de verschillende bewoners van het dorp waar Lucy opgroeide en leer je haar tussen de regels door nog beter kennen.
Dat Strout heel soms en vrij plotseling enorm spannende wendingen aan haar verhalen geeft, is verrassend. Ze zou een goede thrillerschrijfster zijn! Lucy heeft bijvoorbeeld een grote angst voor slangen. Die angst wordt zo raak beschreven dat de rillingen over mijn lijf liepen tijdens het lezen. Nu ben ik niet echt een liefhebber van slangen...toch is het knap.
Ik heb eerder van één auteur alles willen lezen, de Amerikaanse schrijfster Anne Tyler. Tylers werk doet mij erg denken aan dat van Strout. Ik begon als tiener met The Accidental Tourist, een boek dat ik vond in de boekenkast van mijn vader, en ben haar werk blijven lezen. Digging to America was het laatste boek dat ik van Tyler las. Het laat zien hoe twee verschillende culturen samenvloeien, hoe de worsteling van de eerste generatie migranten verschilt van die van hun kinderen. Strout doet dat overigens ook in The Burgess Boys.
In de boeken van Tyler word je net als bij Strout meegenomen in de levens van de hoofdpersonen en je ziet alles (de prachtige houten huizen met veranda’s, de tuinen vol bloemen) als een film voor je. The Accidental Tourist, trouwens al best een oud boek, werd in 1988 verfilmd. De met de Pullitzer Prize bekroonde Ollive Kitteridge van Elisabeth Strout werd tot een serie verfilmd door HBO. De serie heb ik gezien, dat boek ga ik nu maar gauw eens lezen.
Sophie woont met haar man en drie zonen in Amsterdam. In haar boekenkast vind je Engelstalige romans, klassiekers (zoals favoriet Howards End van E.M. Forster), soms wat fantasy of een biografie en een flinke verzameling kunst- en kookboeken. Daarnaast struikel je in haar huis over de stapels kinderboeken. Volg @boekliefde op Instagram voor meer mooie boekentips van Sophie voor jong en oud.