'Ik weet dat ze me altijd op weg zullen helpen bij de OBA.'

Wil Miltenburg, bezoeker

“Op televisie kwam er een reclame voorbij over de eenmalige energietoeslag. Ik wist dat ik ervoor in aanmerking zou komen, maar ik had geen idee hoe ik het moest aanvragen. Ik ben 78 jaar oud, heb geen computer en niemand in mijn directe omgeving die me kan helpen. Waar moest ik beginnen? Ik deelde mijn probleem met een vriendin tijdens ons wekelijkse zwemuurtje. Zij tipte me om eens bij de OBA langs te gaan. Wat ben ik haar nu dankbaar voor dat advies.

Vanaf het moment dat ik bij de OBA binnenstapte, voelde het als een warm bad. Ik werd ontvangen door een hele vriendelijke mevrouw. We namen plaats in een aparte kamer en daar heeft ze mij stap voor stap uitgelegd wat er moest gebeuren. In totaal ben ik wel vier keer langs geweest om het te regelen, van het aanvragen van mijn DigiD tot het aanvragen van de energietoeslag. En iedere keer werd ik even geduldig en hartelijk geholpen. Inmiddels is de energietoeslag op mijn rekening gestort.

Hoewel mijn buren me vast ook willen helpen, vind ik het prettiger om meer afstand te hebben tot degene die me helpt. Want je geeft iemand een inkijk in je financiële situatie. Het is fijn om te weten dat er een plek als de OBA is, waar je altijd terechtkunt. En het is ook nog kosteloos.Ik ga voortaan vaker naar de OBA als ik hulp nodig heb. Sterker nog, volgende week ga ik langs om mijn belastingaangifte te doen. Ook als ze me niet kunnen helpen, weet ik dat ze me goed zullen doorverwijzen.”

'Deze baan heeft mij al veel geleerd over onze maatschappij. Over hoe we met elkaar omgaan.'

Freek Schröder, medewerker Digitale Basisvaardigheden

“Laatst ontving ik een vrouw die niet zo goed Nederlands sprak. Ze liet me een brief lezen die ze niet begreep. Het ging over een bevolkingsonderzoek over roken. Rustig legde ik uit wat erin stond. Ze vertelde opgelucht dat ze dacht dat het een brief van de overheid was en dat er iets van haar verwacht werd. Al pratende werd ze emotioneel, omdat ze zo blij was dat er eindelijk iemand was waar ze naartoe kon gaan. Sindsdien komt ze regelmatig langs. 

Het belangrijkste wat ik doe in mijn werk is mensen welkom heten en luisteren. Ik heb alle tijd voor bezoekers. Iedere vraag is welkom en je kunt binnenlopen zonder afspraak. Soms help ik iemand direct, soms verwijs ik iemand door. Bijvoorbeeld naar mijn collega’s van het Financieel spreekuur. In alle gevallen help ik iemand op weg. 

Vaak komen mensen meerdere keren terug. De ene keer hebben ze hulp nodig bij het aanvragen van hun DigiD, de volgende keer bij het inloggen met hun DigiD.We leren elkaar goed kennen en bouwen echt een band op. 

Deze baan heeft mij veel geleerd over onze maatschappij. Over hoe we met elkaar omgaan. Als je meekomt met de maatschappij en mensen om je heen hebt die je helpen, besef je niet hoe lastig het allemaal kan zijn. 

Ik zie vaak hoe boos en gefrustreerd mensen zijn. Puur omdat ze het gevoel hebben nergens terecht te kunnen met hun vragen. Loketten sluiten en alles wordt gedigitaliseerd. Voor veel mensen is dit erg ingewikkeld. En als je dan het Nederlands niet volledig beheerst, is het nog lastiger. Gelukkig kun je bij de bibliotheek altijd terecht met je vragen.”

'In een half jaar tijd ervaren de studenten dat je niet altijd zelf in de hand hebt hoe je leven verloopt.'

Daniëlle de Langen, begeleider studenten Hogeschool van Amsterdam

“Ieder half jaar begeleid ik 30 studenten bij de minor Financieel Advies en Ondersteuning van de Hogeschool van Amsterdam (HvA). Als onderdeel van deze minor doen de studenten de Financieel spreekuren bij verschillende locaties van de OBA.

Bij de Financieel spreekuren moeten ze opeens hun kennis in de praktijk brengen. En dat vraagt nauwkeurigheid, want ze hebben echte mensen met echte vraagstukken tegenover zich. Uiteraard begeleiden we dit vanuit de HvA goed en zijn wij ook altijd bereikbaar.

De studenten die deze minor volgen studeren vaak Commerciële Economie, Finance & Control of Finance, Tax & Advice. Die opleidingen richten zich vooral op grote bedrijven en vermogende particulieren. In deze minor zien de studenten juist de andere kant van onze maatschappij.

Ze staan oog in oog met mensen die schulden hebben. Ze horen wat de impact is van de hoge energiekosten en de inflatie op een gezin met een modaal inkomen. En spreken ouderen die niet meekomen omdat ze niets begrijpen van de digitalisering. In een half jaar tijd ervaren de studenten dat je niet altijd zelf in de hand hebt hoe je leven verloopt. Dat maakt deze minor zo waardevol.

Ik ben iedere keer trots als ik mijn studenten bij het Financieel spreekuur zie. Hoewel ze er soms in collegezalen ongeïnteresseerd bij zitten, zetten ze tijdens de spreekuren alles op alles om iemand te helpen. Laatst was er zelfs een groepje studenten dat besloot in hun vakantie alsnog het Financieel spreekuur te doen, omdat ze twee bezoekers echt verder wilden helpen.

Het mes snijdt aan twee kanten. Onze studenten leren veel en wij geven als hogeschool wat terug aan de Amsterdammers.”